plantifulsoul
New member
Hemşireler USC formasını çıkardı, USC saatinin kopçasını çözdü, USC ayakkabılarını çıkardı.
Charles White, görünüşe göre, ruhu olan okulla görünür bir bağlantısı olmadan, 64 yıllık çalkantılı yolculuğuna son veriyordu.
Ancak Truva atlarının Heisman Trophy galibi bir Newport Beach hastanesinde son nefeslerini verirken, eski karısı ve kızı bir telefon çıkardılar.
Yaşamın sonunda bedeni terk eden son duyulardan biri de işitme duyusudur ve ne kadar başardığını, ne kadar etkilediğini, ne kadar sevildiğini duymasını isterler.
Telefonu dikkatlice kulağının yanındaki yastığa yerleştirdiler ve “Conquest!”
Charles White, 11 Ocak’ta saat 15:21’de son nefesini verdiğinde, bunu USC bando takımı eşliğinde yaptı, tanıdık suşları onu sonsuza kadar savaşmaya gönderdi.
Eski karısı Judi White-Basch, “Şimdi git,” diye fısıldadı müzik aracılığıyla. “Ücretsiz çalışmak.”
İpleri sonuna kadar kırdı. Sonsuza dek bir Truvalıydı. Sonsuza dek Charles White’dı.
USC’nin en verimli geri kaçışının hayatının son haftaları, sıkıntılı bir hayatı zafere dönüştüren bir adamın ikna edici bir kanıtıydı.
USC tarihindeki en fazla yarda koşarken defans oyuncularını dümdüz eden kolej futbol yıldızı, yemek borusu kanserinin dehşetiyle tek kelime şikayet etmeden savaştı.
White-Basch, “Acı çekmesi gerekiyordu ama bunu asla göstermedi, bunun hakkında hiç konuşmadı, yüzünü bile buruşturmadı” dedi. “Son nefesine kadar gerçek bir Truva atıydı.”
Son birkaç yılını muhtemelen travmatik bir beyin hasarının neden olduğu demanstan muzdarip olarak geçiren insan buharlı silindir, haleflerinden birini onurlandırmak için fakültelerini çağırdı.
White-Basch, “Heisman Trophy törenini izliyorduk ve o televizyonu işaret ederek tek bir kelime söyledi,” diye hatırlıyor. “‘Caleb’ dedi.”
1978 USC ulusal şampiyona takımının kilit bir üyesi, uyuşturucu bağımlılığı nedeniyle birkaç yıldır okuldan ayrı kalmış, okul onun USC’den Keck Medicine’den doktorlar tarafından tedavi edilmesini ayarladığında Truva atlarıyla yeniden bir araya geldi.
Atletik direktör Mike Bohn, “Doktorlarımız Trojan ailesinin gücünü anlıyor” dedi.
Bu, Charles White’ı yalnızca hayattayken değil, aynı zamanda onu ölümde de eve götüren bir güçtür.
Bu kimsenin beklediği bir son değildi.
Geçen yaz bu köşede, White’ın bunamaya düşüşünün ve Laguna Sahili destekli bir yaşam tesisinde tek başına yaşamasının öyküsü yer alıyordu. Görünüşe göre en yakın aile üyeleri dışında herkes tarafından unutulmuştu. USC onunla yıllardır konuşmamıştı. Koridorlarda Truvalı kıyafetleri giyerek ve görünüşe göre artık onu sevmeyen bir okulu severek dolaştı.
Ama sonra Ekim’de hastalandı ve USC ortaya çıktı ve Truva atlarına olan bağlılığı daha da güçlendi ve sonunda Beyaz, bağışlayıcılıkla dolu, huzur içinde dinlenerek kardinal ve altın topluluğuna geri döndü.
White-Basch, “Sahadaki efsanesini unutun, son günlerinde kendini nasıl idare ettiği, insanca mümkün olduğunu düşünmediğim bir şeydi,” dedi. “Acı yok, korku yok, sınır yok, saf aşk.”
Ölümünden bir gün önce, bir USC battaniyesinin altına sıkıştırılmış bir USC forması ve USC eşofmanı giyiyordu.
Ölümünden saatler önce Keck doktorları yanındaydı ve Bohn ailesine mesaj atıyordu.
Ölümünden dakikalar önce White-Basch ve kızı Tara, yatağının önünde durup Truva atlarının alamet-i farikası olan iki parmağını gösterip gözyaşları içinde ileri geri sallandı.
White-Basch, “Son nefesine kadar bir Truva atıydı” dedi. “Ve bu gerçek gerçekti.”
Lake Forest’taki Saddleback Kilisesi’nde 11 Şubat saat 11:00’de halka açık bir anma töreni düzenlenecek. Kalıntıları, USC süslemeli bir vazoda saklanmak üzere küllerle birlikte yakılıyor.
Bohn, okulun White’ı gelecek sezon bir maçta onurlandırmayı planladığını söyledi. O, rekor sekiz Heisman Trophy kazananından ölen ilk kişidir. Bir CW forma yaması güzel olabilir.
Bohn, “Sonbaharda hayranlar selama katılabildiğinde onu onurlandıracağız,” dedi. “Charles, aramızdan çok erken ayrılan harika bir Truva atıydı ve onun mirasının ve saha içi ve saha dışı katkılarının sonsuza dek hatırlanmasını sağlayacağız.”
USC’den Charles White, 24 Kasım 1979’da UCLA’dan Tom Sullivan tarafından koşuyor. White, Truva atlarının 49-14 galibiyeti sırasında 194 yarda koştu ve dört gol attı.
(Lennox McLendon / Associated Press)
White’ın en büyük katkısı aslında ölümünden sonra olabilir. White ailesi, beyninin incelenmesi için Boston Üniversitesi’nin Kronik Travmatik Ensefalopati Merkezine bağışlanmasını sağladı. CTE, kafasına tekrar tekrar darbe alan eski futbolcularda teşhis edilen dejeneratif, ilerleyici bir beyin hastalığıdır.
Aile, CTE’nin White’ın uyuşturucu bağımlılığına ve ardından gelen bunamaya yol açmış olabileceğine inanıyor. White’ı Truva atları hayranlarına bu kadar sevdiren şeyin – insanları ezip geçme isteğinin – sonunda okulun ondan boşanmasına neden olan şey olabileceği fikrinden utanıyorlar.
White-Basch, “Beyin hasarının diğer her şeye yol açması mantıklı,” dedi. “Sadece herkesin gerçeği bilmesini istiyoruz.”
USC’de dört yıllık tarihi bir kariyerin ardından White, dokuz yılını NFL’de Cleveland Browns ve Rams için isabetler alarak geçirdi. Ölümünden bu yana ailesi, öne çıkan videolarını biraz hüzünle izledi.
Kızı Tara, “Her büyük hiti görmek ve ‘Evet, bu harika!’ demek yerine, ‘Oh hayır!’ diyorsunuz” dedi. “Her büyük darbede acı çektiğinin farkındasın. Bu yaşlı adamlar hiçbir koruması olmadan hayatlarını tehlikeye atıyorlar. Onlar bilmiyordu, biz bilmiyorduk ve şimdi herkes onları halının altına süpürmeye çalışıyor ve bunun ortadan kalkmasını umuyoruz.”
Görünüşe göre USC, White’ı silip süpürmüştü, ancak geçen yaz bunamasını öğrendikten sonra yetkililer ulaştı ve White’ı kampüse geri getirmek için bir girişimde bulunuldu. Ama sonra büyük diş sorunları yaşadı ve ağzı düzelene kadar yemek yemeyi bıraktı. Yemek borusu kanseri teşhisi kondu ve bu sonun başlangıcıydı.
Tara, “Yokuş aşağı çok hızlı indi,” dedi. “Ama doktorlar ona nasıl hissettiğini her sorduğunda, sadece ‘İyi, çok teşekkür ederim’ derdi.”
Ailesi, onun asla yüzünü buruşturmadığını, hatta gözünü bile kırpmadığını söylerdi, takım arkadaşlarının onun hakkında her zaman ortadan 10 yarda ilerledikten sonra söylediği şeyin aynısı.
Tara, “O hepimiz için çok güçlüydü,” dedi. “Çok korkutucuydu, ancak hiçbir zaman korku belirtisi göstermedi.”
Kemoterapi, radyasyon, 20 poundluk bir kayıp, beslenme tüpü, zatürree, yardımlı yaşam evinden kalifiye bir bakım merkezine transfer, sonra hastaneye ve kalifiye bakım merkezine geri dönüş, çaresiz bir bataklığa baş döndürücü bir düşüş oldu.
Tara White babası hakkında “Yokuş aşağı çok hızlı indi,” dedi. “Ama doktorlar ona nasıl hissettiğini her sorduğunda, sadece ‘İyi, çok teşekkür ederim’ derdi.”
(Allen J. Schaben/Haberler)
Ekim sonundan ölümüne kadar neredeyse her gün yeni bir travmayı beraberinde getirdi. Bohn, Keck doktorlarının dahil olmasını ayarlamadan önce, aile, önceki iki yıl boyunca USC arkadaşlarından ve hayranlarından sanal izolasyonunun adaletsizliğinin yasını tuttu. Sonunda hikayesini öğrendiklerinde, ziyaretçi kabul edemeyecek kadar hastaydı.
White-Basch, “Onun dünyaya ait olduğunu biliyoruz, ancak dünyanın onunla hiçbir ilgisi yok, dünya onu bir kenara attı” dedi. “Ama ruhunu hiç kaybetmedi.”
Eski karısı ve kızı White’a nasıl olduğunu sorduğunda, parmaklarını şaklatıyor, sanki bir mücadeleden kaçıyormuş gibi vücudunu yukarı ve aşağı sallıyor, sanki zafere koşuyormuş gibi kollarını hareket ettiriyordu.
Yine de bunama, tıbbi sorunlarını artırdı ve kısa süre sonra amansız bir yokuş aşağı kaymaya başladı. Diğer çocukları Nicole, Julian, Ashton ve Sophia, torunu Giovanna Hemmen ile birlikte hastalığı boyunca onunla vakit geçirmiş ve vedalaşmışlardı. Son hızla yaklaşıyordu.
Charles White’a koşan USC, 12 Aralık 1979’da New York’ta Heisman Trophy ile poz veriyor.
(İlişkili basın)
White-Basch, “O kadar zayıftı ki, dövüşme şansı yoktu,” dedi. “Sadece Charles White olduğu için yaşıyordu.”
Ama tanrım, Charles White olmayı asla bırakmadı. Sırtından çekilinceye kadar her gün USC teçhizatı giydi. Ardından, USC spor ayakkabılarının, şapkasının ve saatinin onları görebilmesi için yatağın yanına yerleştirilmesi konusunda ısrar etti.
İşte böyle öldü, yanında Tara ve elini tutan Judi ve “Fetih!” bu düşmüş, dirilmiş ve en büyük Troyalıların kalbini dolduruyor.
White-Basch, “O şarkıyı yaşadı,” dedi. “Ve şimdi onu sonsuza dek duyacak.”
Charles White, görünüşe göre, ruhu olan okulla görünür bir bağlantısı olmadan, 64 yıllık çalkantılı yolculuğuna son veriyordu.
Ancak Truva atlarının Heisman Trophy galibi bir Newport Beach hastanesinde son nefeslerini verirken, eski karısı ve kızı bir telefon çıkardılar.
Yaşamın sonunda bedeni terk eden son duyulardan biri de işitme duyusudur ve ne kadar başardığını, ne kadar etkilediğini, ne kadar sevildiğini duymasını isterler.
Telefonu dikkatlice kulağının yanındaki yastığa yerleştirdiler ve “Conquest!”
Charles White, 11 Ocak’ta saat 15:21’de son nefesini verdiğinde, bunu USC bando takımı eşliğinde yaptı, tanıdık suşları onu sonsuza kadar savaşmaya gönderdi.
Eski karısı Judi White-Basch, “Şimdi git,” diye fısıldadı müzik aracılığıyla. “Ücretsiz çalışmak.”
İpleri sonuna kadar kırdı. Sonsuza dek bir Truvalıydı. Sonsuza dek Charles White’dı.
USC’nin en verimli geri kaçışının hayatının son haftaları, sıkıntılı bir hayatı zafere dönüştüren bir adamın ikna edici bir kanıtıydı.
USC tarihindeki en fazla yarda koşarken defans oyuncularını dümdüz eden kolej futbol yıldızı, yemek borusu kanserinin dehşetiyle tek kelime şikayet etmeden savaştı.
White-Basch, “Acı çekmesi gerekiyordu ama bunu asla göstermedi, bunun hakkında hiç konuşmadı, yüzünü bile buruşturmadı” dedi. “Son nefesine kadar gerçek bir Truva atıydı.”
Son birkaç yılını muhtemelen travmatik bir beyin hasarının neden olduğu demanstan muzdarip olarak geçiren insan buharlı silindir, haleflerinden birini onurlandırmak için fakültelerini çağırdı.
White-Basch, “Heisman Trophy törenini izliyorduk ve o televizyonu işaret ederek tek bir kelime söyledi,” diye hatırlıyor. “‘Caleb’ dedi.”
1978 USC ulusal şampiyona takımının kilit bir üyesi, uyuşturucu bağımlılığı nedeniyle birkaç yıldır okuldan ayrı kalmış, okul onun USC’den Keck Medicine’den doktorlar tarafından tedavi edilmesini ayarladığında Truva atlarıyla yeniden bir araya geldi.
Atletik direktör Mike Bohn, “Doktorlarımız Trojan ailesinin gücünü anlıyor” dedi.
Bu, Charles White’ı yalnızca hayattayken değil, aynı zamanda onu ölümde de eve götüren bir güçtür.
Bu kimsenin beklediği bir son değildi.
Geçen yaz bu köşede, White’ın bunamaya düşüşünün ve Laguna Sahili destekli bir yaşam tesisinde tek başına yaşamasının öyküsü yer alıyordu. Görünüşe göre en yakın aile üyeleri dışında herkes tarafından unutulmuştu. USC onunla yıllardır konuşmamıştı. Koridorlarda Truvalı kıyafetleri giyerek ve görünüşe göre artık onu sevmeyen bir okulu severek dolaştı.
Ama sonra Ekim’de hastalandı ve USC ortaya çıktı ve Truva atlarına olan bağlılığı daha da güçlendi ve sonunda Beyaz, bağışlayıcılıkla dolu, huzur içinde dinlenerek kardinal ve altın topluluğuna geri döndü.
White-Basch, “Sahadaki efsanesini unutun, son günlerinde kendini nasıl idare ettiği, insanca mümkün olduğunu düşünmediğim bir şeydi,” dedi. “Acı yok, korku yok, sınır yok, saf aşk.”
Ölümünden bir gün önce, bir USC battaniyesinin altına sıkıştırılmış bir USC forması ve USC eşofmanı giyiyordu.
Ölümünden saatler önce Keck doktorları yanındaydı ve Bohn ailesine mesaj atıyordu.
– Judi White-Basch, Charles White’ın eski karısı
Ölümünden dakikalar önce White-Basch ve kızı Tara, yatağının önünde durup Truva atlarının alamet-i farikası olan iki parmağını gösterip gözyaşları içinde ileri geri sallandı.
White-Basch, “Son nefesine kadar bir Truva atıydı” dedi. “Ve bu gerçek gerçekti.”
Lake Forest’taki Saddleback Kilisesi’nde 11 Şubat saat 11:00’de halka açık bir anma töreni düzenlenecek. Kalıntıları, USC süslemeli bir vazoda saklanmak üzere küllerle birlikte yakılıyor.
Bohn, okulun White’ı gelecek sezon bir maçta onurlandırmayı planladığını söyledi. O, rekor sekiz Heisman Trophy kazananından ölen ilk kişidir. Bir CW forma yaması güzel olabilir.
Bohn, “Sonbaharda hayranlar selama katılabildiğinde onu onurlandıracağız,” dedi. “Charles, aramızdan çok erken ayrılan harika bir Truva atıydı ve onun mirasının ve saha içi ve saha dışı katkılarının sonsuza dek hatırlanmasını sağlayacağız.”
USC’den Charles White, 24 Kasım 1979’da UCLA’dan Tom Sullivan tarafından koşuyor. White, Truva atlarının 49-14 galibiyeti sırasında 194 yarda koştu ve dört gol attı.
(Lennox McLendon / Associated Press)
White’ın en büyük katkısı aslında ölümünden sonra olabilir. White ailesi, beyninin incelenmesi için Boston Üniversitesi’nin Kronik Travmatik Ensefalopati Merkezine bağışlanmasını sağladı. CTE, kafasına tekrar tekrar darbe alan eski futbolcularda teşhis edilen dejeneratif, ilerleyici bir beyin hastalığıdır.
Aile, CTE’nin White’ın uyuşturucu bağımlılığına ve ardından gelen bunamaya yol açmış olabileceğine inanıyor. White’ı Truva atları hayranlarına bu kadar sevdiren şeyin – insanları ezip geçme isteğinin – sonunda okulun ondan boşanmasına neden olan şey olabileceği fikrinden utanıyorlar.
White-Basch, “Beyin hasarının diğer her şeye yol açması mantıklı,” dedi. “Sadece herkesin gerçeği bilmesini istiyoruz.”
USC’de dört yıllık tarihi bir kariyerin ardından White, dokuz yılını NFL’de Cleveland Browns ve Rams için isabetler alarak geçirdi. Ölümünden bu yana ailesi, öne çıkan videolarını biraz hüzünle izledi.
Kızı Tara, “Her büyük hiti görmek ve ‘Evet, bu harika!’ demek yerine, ‘Oh hayır!’ diyorsunuz” dedi. “Her büyük darbede acı çektiğinin farkındasın. Bu yaşlı adamlar hiçbir koruması olmadan hayatlarını tehlikeye atıyorlar. Onlar bilmiyordu, biz bilmiyorduk ve şimdi herkes onları halının altına süpürmeye çalışıyor ve bunun ortadan kalkmasını umuyoruz.”
Görünüşe göre USC, White’ı silip süpürmüştü, ancak geçen yaz bunamasını öğrendikten sonra yetkililer ulaştı ve White’ı kampüse geri getirmek için bir girişimde bulunuldu. Ama sonra büyük diş sorunları yaşadı ve ağzı düzelene kadar yemek yemeyi bıraktı. Yemek borusu kanseri teşhisi kondu ve bu sonun başlangıcıydı.
Tara, “Yokuş aşağı çok hızlı indi,” dedi. “Ama doktorlar ona nasıl hissettiğini her sorduğunda, sadece ‘İyi, çok teşekkür ederim’ derdi.”
Ailesi, onun asla yüzünü buruşturmadığını, hatta gözünü bile kırpmadığını söylerdi, takım arkadaşlarının onun hakkında her zaman ortadan 10 yarda ilerledikten sonra söylediği şeyin aynısı.
Tara, “O hepimiz için çok güçlüydü,” dedi. “Çok korkutucuydu, ancak hiçbir zaman korku belirtisi göstermedi.”
Kemoterapi, radyasyon, 20 poundluk bir kayıp, beslenme tüpü, zatürree, yardımlı yaşam evinden kalifiye bir bakım merkezine transfer, sonra hastaneye ve kalifiye bakım merkezine geri dönüş, çaresiz bir bataklığa baş döndürücü bir düşüş oldu.
Tara White babası hakkında “Yokuş aşağı çok hızlı indi,” dedi. “Ama doktorlar ona nasıl hissettiğini her sorduğunda, sadece ‘İyi, çok teşekkür ederim’ derdi.”
(Allen J. Schaben/Haberler)
Ekim sonundan ölümüne kadar neredeyse her gün yeni bir travmayı beraberinde getirdi. Bohn, Keck doktorlarının dahil olmasını ayarlamadan önce, aile, önceki iki yıl boyunca USC arkadaşlarından ve hayranlarından sanal izolasyonunun adaletsizliğinin yasını tuttu. Sonunda hikayesini öğrendiklerinde, ziyaretçi kabul edemeyecek kadar hastaydı.
White-Basch, “Onun dünyaya ait olduğunu biliyoruz, ancak dünyanın onunla hiçbir ilgisi yok, dünya onu bir kenara attı” dedi. “Ama ruhunu hiç kaybetmedi.”
Eski karısı ve kızı White’a nasıl olduğunu sorduğunda, parmaklarını şaklatıyor, sanki bir mücadeleden kaçıyormuş gibi vücudunu yukarı ve aşağı sallıyor, sanki zafere koşuyormuş gibi kollarını hareket ettiriyordu.
Yine de bunama, tıbbi sorunlarını artırdı ve kısa süre sonra amansız bir yokuş aşağı kaymaya başladı. Diğer çocukları Nicole, Julian, Ashton ve Sophia, torunu Giovanna Hemmen ile birlikte hastalığı boyunca onunla vakit geçirmiş ve vedalaşmışlardı. Son hızla yaklaşıyordu.
– USC atletik direktörü Mike Bohn
Charles White’a koşan USC, 12 Aralık 1979’da New York’ta Heisman Trophy ile poz veriyor.
(İlişkili basın)
White-Basch, “O kadar zayıftı ki, dövüşme şansı yoktu,” dedi. “Sadece Charles White olduğu için yaşıyordu.”
Ama tanrım, Charles White olmayı asla bırakmadı. Sırtından çekilinceye kadar her gün USC teçhizatı giydi. Ardından, USC spor ayakkabılarının, şapkasının ve saatinin onları görebilmesi için yatağın yanına yerleştirilmesi konusunda ısrar etti.
İşte böyle öldü, yanında Tara ve elini tutan Judi ve “Fetih!” bu düşmüş, dirilmiş ve en büyük Troyalıların kalbini dolduruyor.
White-Basch, “O şarkıyı yaşadı,” dedi. “Ve şimdi onu sonsuza dek duyacak.”